Mamo- dlaczego niebo płonie?

– Cicho, śpij, to tylko zorze.

– Dlaczego nie pójdę na spacer,

a schron jest moim domem?

– Dlaczego tato płacze,

dlaczego żegna się z nami?

Czy jeszcze go zobaczę?

– odpowiedz mi droga mamo.

Co ma powiedzieć matka

słysząc płacz i pytania,

gdzie uciekać przed wojną

by swe dzieci ochraniać?

Nie płacz synku pójdziemy

za miedzę do dobrych,ludzi,

tam nie będzie wystrzałów,

tam ci uśmiech los zwróci.

Nie będzie wojny, strachu

przed karabinem wroga,

– teraz przytul się mocno,

– cicho, nie płacz, łez szkoda.

*****

Żółte kwiaty podeptane

pod błękitnym niebem

w huku dział zagasło słońce,

kto zawinił? nie wiem.

Co zrobiły złego dzieci,

co zrobiły matki,

że żegnają krzyżem synów

być może po raz ostatni?

Najeźdźca pod twardym butem

depcze żółte kwiaty,

a błękitne niebo płacze

słonym deszczem matek.

Ale wierzę, że świat cały

nie da wygrać katu

wróci uśmiech matek, dzieci,

znów zakwitną kwiaty ,

a nad piękną Ukrainą

znów słońce zaświeci.